E.Raj, Mavec, recenzja

 

Tytuł: "Mavec" 

Autor: E.Raj 

Wydawnictwo: Self-Publishing

Ilość stron: 210  

Rok Wydania: 2020

Ocena: 9/10 

                                                 

Witajcie. 

W ostatnich dniach sporo miłych rzeczy wydarzyło się u mnie. Mianowicie wypocząłem sobie na tygodniowych wakacjach nad naszym morzem, dotarła do mnie paczka z książkami od Tomasza Siwca oraz przeczytałem kolejną książkę autorstwa E.Raj "Mavec". Nad tym ostatnim sukcesem chciałem się dziś porozwodzić.

    E.Raj należy do moich ulubionych polskich pisarek fantasy, po prawdzie od jej debiutanckiej powieści "Uczeń Nekromanty, t. 1, Plaga" zaczęła się moja przygoda z polską fantastyką. Wcześniej moja wiedza na jej temat ograniczała się do Wiedźmina i Jakuba Wędrowycza. Natomiast na chwilę obecną, na moich półkach zalegają książki polskich autorów m.in. Agnieszki Mieli, Doroty Bożeny Foryś, Juliusa Throne, Franciszka Piątkowskiego oraz innych. Z tego też powodu, gdy dowiedziałem się, iż kolejna książka pisarki z Małopolski pojawiła się na rynku, bezzwłocznie ją zamówiłem.

E.Raj, Uczeń Nekromanty. tom 1. Plaga

Fabuła książki

    Druga powieść E.Raj "Mavec" ukazała się w roku bieżącym 2020-tym. Książka liczy 210 stron i została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich stanowi uzupełnienie pierwszego tomu "Ucznia Nekromanty, tom 1. Plaga" o historię wampira-buntownika Maveca. Druga zaś to prequel do drugiego tomu powieści "Uczeń Nekromanty. Tom 2. Fascynacja", który opisuje wydarzenia, jakie nastąpiły bezpośrednio po finale pierwszego tomu. Mimo, że książka nie należy objętościowo do grubych, wnosi kilka istotnych faktów do historii naszych ukochanych nekromantów. Autorka pozwala czytelnikom poznać nieco głębiej, od strony prywatnej, życie w dworze Rothgara i Rothanny. Nie brak tu barwnych opisów, dodających pikanterii opowieści.  

   Warto również zauważyć, iż w tej części E.Raj dużo miejsca poświęciła ukazaniu podziemnych przestępczych struktur Syllonu, czy poprzez działania gildii złodziei, czy nekromantów działających w ukryciu. Wprawne oko zauważy również odniesienie do kolejnej części cyklu. Mianowicie mniej więcej w połowie książki na światło dzienne wchodzi imię bardzo ciekawej postaci kobiecej (nekromantki), którą poznamy szerzej zapewne w kolejnej książce autorki.

    Dla mnie osobiście największym atutem dzieła było wprowadzenie przez pisarkę nowego pozytywnego bohatera - Maveca. Był on już co prawda obecny w pierwszym tomie cyklu jednak nie pełnił tam szczególnej roli. W prequelu poznajemy go znacznie głębiej od momentu przemiany w wampira, poprzez jego walkę o wolność. Postać ta urzekła mnie przede wszystkim swą szlachetnością, odwagą, sprytem, kłótliwością i poczuciem humoru. Warto również zaznaczyć, iż w książce pojawia się szereg nowych postaci, takich jak chociażby moi ulubieni Biały Albin, El Nekrofil czy doktor Vuduun i jego zołja.

    Podkreślić również warto, iż kontynuacja cyklu Uczeń Nekromanty, pisarsko nie odbiega od swojej poprzedniczki. Styl jest lekki, książkę czyta się szybko bez uczucia znużenia, mimo że od czasu do czasu w dialogach bohaterów pojawiają się wulgaryzmy. Mimo że E.Raj dużo miejsca poświęcił opisom Syllonu i uczuciom towarzyszącym bohaterom to język, jakim się posługuje i styl pisarski sprawia, że czytelnik nie nudzi się ani przez chwilę. Okładka projektu samej autorki jest bardzo klimatyczna i ładna. Jedyny minus to brak mapy Syllonu wraz z ościennymi państwami, którą mogliśmy podziwiać w pierwszym tomie.

Podsumowanie

    Na zakończenie chciałbym polecić wszystkim fanom E.Raj oraz entuzjastom literatury sięgnięcie po książki z cyklu Uczeń Nekromanty. Na pewno się nie zawiedziecie.