Jadwiga Czajka, Pamiętnik mieszkanki Pragi. Sierpień - Styczeń 1944 - 1945, recenzja

 Autor: Jadwiga Czajka

Tytuł: Pamiętnik mieszkanki Pragi. Sierpień - Styczeń 1944 - 1945

Wydawnictwo: Full - Druk

Rok wydania: 2006

Liczba stron: 118

moja ocena: 7/10

„Pamiętnik mieszkanki Pragi. 20 lipca 1944 r. – 24 stycznia 1945 r.” to zapis wspomnień Jadwigi Czajki (1923-2008). W książce opisano prywatne przeżyciach oraz problemach, z jakimi borykała się autorka i jej sąsiedzi, na przełomie 1944 i 1945 roku. Wówczas mieszkała ona na warszawskiej Pradze w kamienicy przy ulicy Wileńskiej 43. Jadwiga Czajka przez wiele lat była związana z harcerstwem, a w czasie II wojny światowej działała w szarych szeregach. Później spełniała się jako nauczycielka i wychowawczyni.

„Pamiętnik mieszkanki Pragi. 20 lipca 1944 r. – 24 stycznia 1945 r.” ma formę dziennika. Dzieło to stanowi bardzo cenne źródło informacji na temat życia codziennego mieszkańców Warszawy zarówno w okresie powstania warszawskiego, jak i po zajęciu Pragi (14 września 1944 r.) przez Armię Czerwoną. Autorka w sposób autentyczny i szczegółowy opisała realia i atmosferę tamtych dni. W przeciwieństwie do lewobrzeżnej Warszawy, gdzie od 1 sierpnia 1944 roku trwało powstanie, Praga stała się areną innego dramatu, jej mieszkańcy każdego dnia walczyliby zdobyć niezbędną żywność i wodę zdatną do picia, drżeli na myśl o grożących im wywózkom na roboty przymusowe do Niemiec. Po zajęciu prawobrzeżnej części miasta przez Armię Czerwoną żyli w ciągłym strachu o własne życie, narażeni na ostrzał ze strony niemieckiej artylerii i Luftwaffe.

Jadwiga Czajka przedstawia życie zwykłych ludzi, ich walkę o przetrwanie w obliczu braku żywności, trudności w dostępie do wody pitnej, strach przed szabrownikami i różnego rodzaju kryminalistami, a także konflikty sąsiedzkie oraz sposoby radzenia sobie ze stresem i traumą wojenną. Opisuje również pozytywne zjawiska, takie jak otwieranie szkół i kursów (sama uczęszczała na jeden z kursów pedagogicznych), powroty od lat niewidzianych krewnych i znajomych oraz solidarność mieszkańców bloku w obliczu pożarów wywoływanych przez niemieckie działa.

Pod względem językowym „Pamiętnik mieszkanki Pragi. 20 lipca 1944 r. – 24 stycznia 1945 r.” napisany jest w sposób poprawny. Uważam, że jest to lektura niezwykle wartościowa zarówno dla historyków, jak i dla wszystkich osób interesujących się historią społeczną okresu II wojny światowej.