Marcin Halski, Kres Zaślepionych, recenzja

 

Autor: Marcin Halski

Tytuł: Kres zaślepionych

Cykl: Zaślepieni, Tom II

Wydawnictwo: Wydawnictwo HM

Rok wydania: 2023

Liczba stron: 298

Moja ocena: 9/10

 

„Kres Zaślepionych” to drugi tom cyklu „Zaślepieni” autorstwa Marcina Halskiego. Książka jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń znanych z „Czasu Zaślepionych”. Po zniszczeniu laboratorium, bohaterowie zostają rozdzieleni. Soni oraz Nieznajomy wzięci w niewolę trafiają do podziemi stolicy Królestwa Walmii, gdzie są poddawani torturom i okrutnym przesłuchaniom. Dziewczyna spodziewa się dziecka, dlatego też król planuje przeprowadzenie na nim szereg eksperymentów, które mogą pomóc w stworzeniu leku na zaślepienie. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że zniszczenie osady pól zaślepionych sprawiło, że hordy zaślepionych wyruszyły w stronę stolicy, łaknąc ludzkiej krwi. Położenie dziewczyny wydaje się beznadziejne, jednak w twierdzy poza nią przebywa jeszcze jeden więzień, który mimo zaawansowanego wieku nie uległ przemianie w zaślepionego.

Marcin Halski w swojej najnowszej książce, ukazuje czytelnikom genezę i okoliczności, w jakich doszło do powstania zaślepienia oraz jak ludzie starali się z nim walczyć. Książka napisana jest w sposób dynamiczny, a opisy są bardzo plastyczne. Ważnym elementem historii są jej bohaterowie, niektórzy z nich są inspirujący, wrażliwi i waleczni, jak Soni, drudzy zaś chciwi i okrutni, jak władca Walmii. Wszyscy oni jednak przeżywają różne moralne rozterki, targają nimi bardzo silne uczucia, chcą przewyższyć swoich przodków. Czytając „Kres Zaślepionych”, odniosłem wrażenie, że autor w pewnej mierze inspirował się zarówno książką, jak i filmem „Planeta małp”. Związane było to przygodami i społecznościami, z jakimi zetknęli się główni bohaterowie. Na wyróżnienie zasługuje również zakończenie książki, pozostawiające czytelnika w niemałym osłupieniu i pozwalające snuć domysły, jak historia potoczy się dalej.

Podsumowując, „Kres Zaślepionych” to udana kontynuacja pierwszej części cyklu „Zaślepieni”. Powieść utrzymuje bardzo wysoki poziom, dzięki czemu czyta się bardzo dobrze. Polecam ją wszystkim fanom literatury science fiction.